Monday, November 1, 2010

Underneath your covers


Κοιμόταν σε εκείνο το μικρό κρεβάτι, τόσο ήρεμη ,θαρρείς πως ήταν νεκρή. Καθόμουν δίπλα της, αν και το μυαλό μου θολό από την κούραση και το κλάμα θυμάμαι ότι ήμουν εκεί δίπλα της. Για μια στιγμή, ίσως και λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο, μια τόσο δα στιγμή, έκλεισα τα μάτια μου, μα έπειτα δεν κατάφερα να τα ανοίξω...

Είμαι μέσα της, ζω ότι ζει ,βλέπω αυτό που βλέπει, μα αυτό που βλέπει με τρομάζει, και εκείνη το ίδιο, το νιώθω από την καρδιά μας-την καρδία της που χτυπάει τόσο δυνατά όπως το τύμπανο στις στρατιωτικές παρελάσεις που έβλεπα μικρή και κρυβόμουν πίσω από την μαμά μου, ένας ήχος τρομαχτικός σαν να φέρνει κάτι κακό κάτι μισητό κάτι τραγικό...

Ήταν σε μια μικρή γιορτή, μικρή και εκείνη..μπαλόνια παντού, μεταξωτά τραπεζομάντηλα, και ραγισμένα σερβίτσια με κρύο τσάι .Οι καλεσμένοι ήταν παιδία και εκείνα,

μα τα πρόσωπα τους δεν μπορούσε να τα δει, κρυμμένα κάτω από μάσκες ζώων ,έπιασε το πρόσωπο της και αναρωτήθηκε γιατί δεν φορούσε μάσκα και η ίδια. Γύρισε να κοιτάξει αν υπάρχει καμιά μάσκα, ή δική της μάσκα ίσως δεν υπήρχε τίποτα..!Οι μουσικές σταμάτησαν και το μόνο που ακουγόταν ήταν οι φωνές των παιδιών, αγριεμένες φωνές ,κραυγές, όλοι την κοίταζαν ,μα που ήταν η μάσκα της ,κοίταζε παντού και έτρεχε πανικόβλητη ,έψαχνε να βρει την μάσκα της, τα παιδία την πλησίαζαν όλο και πιο πολύ, τα χέρια τους, όπλα τους και οι κραυγές τους ήχοι που της προκαλούσαν τρόμο..και ας ήταν παιδία όπως εκείνη..οι κανόνες του παιχνιδιού επέβαλαν να φοράει μάσκα..

Άρχισε να τρέχει μέσα στο σπίτι, ανέβαινε τις σκάλες μα τα σκαλιά δεν τελείωναν ποτέ, και οι κραυγές μετατράπηκαν σε γέλια..Το γέλιο είναι πιο τρομαχτικό όμως, άρχισε να κλαίει, τα δάκρυα της γινόντουσαν ένα με την ατμόσφαιρα, με την παρακμή, με μια λανθασμένη ιδέα της αθωότητας, της χαράς ..αυτό το πάρτι ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο ήταν ο χαμένος εν αγνοία της, άκουγε τα βήματα τους πίσω της και μόνο τότε είδε την πόρτα στον ορίζοντα. Ένα παιχνίδι με αντίπαλο τους φόβους τους ίδιους, όσο κρυβόταν τόσο πιο παγιδευμένη ήταν..Άνοιξε την πόρτα, και την έκλεισε πίσω της, την κλείδωσε και έμεινε εκεί να πάρει μια ανάσα..τίποτα δεν είχε τελειώσει ,τίποτα δεν είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο...Το πόμολο ταρακουνιόταν και δεν θα άντεχε πολύ ακόμα στην προσπάθειά τους να ανοίξουν την πόρτα..Βρήκε την ντουλάπα, μπήκε μέσα την στιγμή που η πόρτα άνοιξε, λυσσασμένα τρέχανε να την βρουν..Χτυπάγανε την ντουλάπα, και με τα νύχια τους χάραζαν τα φύλα, έκλεισε τα αυτιά της για να μην τους ακούει, μέτρησε από το 10 και αντίστροφα..τα γέλια ακόμα πιο δυνατά σαν να γελάγανε με τον φόβο της, το σώμα της τρανταζόταν από λυγμούς μα δεν επέτρεπε στον εαυτό της να ουρλιάξει, και μαζί με εκείνη μέτραγα και εγώ..10..9..8 και μια μία πληγή εμφανιζόταν στα χέρια της. Και όσο μέτραγε τόσο πιο πολλές εμφανίζονταν..και τα γέλια συνέχιζαν πιο δυνατά ,θαρρείς πως αυτοί που γελάγανε έβλεπαν τον κλόουν να τους διασκεδάζει θυσιάζοντας τον εαυτό του, μα ναι στις μέρες μας είναι τόσο διασκεδαστικό η παρακμή ενός ανθρώπου, ειδικά όταν δείχνει τα συναισθήματα του, όταν λυγίζει και σπάει ,τότε το κοινό ζητωκραυγάζει..!Και 3..2...1 τα γέλια σταμάτησαν και τίποτα δεν ακουγόταν πέρα από την ανάσα της και τον ήχο των δακρύων της, και αυτά αφήναν σημάδια σαν να ήταν πληγές..βαθιά στη σάρκα. άνοιξε το ένα φύλο της ντουλάπας..κοίταξε απέξω ..κανείς! Βγήκε σιγά..σιωπηρά μην την ακούσουν και ξαναγυρίσουν, στον καθρέφτη απέναντι είδε το είδωλό της, χέρια πληγωμένα, τσαλακωμένο φόρεμα και μάτια κόκκινα, η έκφραση του τρόμου θα μείνε για πάντα στο πρόσωπο της όπως οι πληγές στα χέρια της..Κοίταξε γύρω της μα δεν είδε κανένα, μόνο μάσκες πεταμένες στο πάτωμα, σπασμένες στα δύο, κοίταξε κάτω από το κρεβάτι να δει αν είναι εκεί ,οι μεταμφιεσμένοι φόβοι της, κοίταξε και κάτω από τα σκεπάσματα, μα και εκεί δεν ήταν κανείς, κουρασμένη μπήκε κάτω από τα σκεπάσματα και 10...9...8..7 και την πήρε ο ύπνος, ένας ύπνος βαθύς!

Και άνοιξα τα μάτια μου, και μέτρησα δέκα πληγές στα χέρια μου..και 1..2...3..4.

4 comments:

  1. Σου έχω ξαναπεί πόσο ευχάριστος είναι ο τρόπος με τον οποίο γράφεις, ε; Μπράβο, συνέχισε!

    ReplyDelete
  2. Seuxaristw para poli^^ perimena pws kai pws to comment sou!!

    ReplyDelete
  3. Συνέχισε να γράφεις..

    Μας κρατάει ζωντανούς.

    ReplyDelete
  4. Σ ευχαριστώ πάρα πολύ!Μου είναι λίγο δύσκολο τελευταία.

    ReplyDelete