Friday, May 27, 2011

It smells like moon on a rainy day


Δεν μπορούσα να κοιμηθώ εκείνο το βράδυ,αναζήτησα το κινήτο μου δίπλα στο κομοδίνο και μέσα στο σκοτάδι η φωτεινή του οθόνη έδωσε έναν τόνο μελαγχολίας στο άδειο δωμάτιο.
Κάλεσα το νουμερό του κάθως ήταν το ατομό στο οποίο ήθελα να μιλήσω.
"Ο συνδρομητής που καλέσατε έχει το κινητό του απενεργοποιημένο,αφήστε το μηνυμά σας με τα τον χαρακτηριστικό ήχο.."

-Που είσαι?Μου έλειψες αρκετά..βασικά το αρκετά είναι λίγο απλα προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι η απουσία σου αυτή..είναι πιο έντονη απο την αισθηση της λύπης ή οποιαδηποτε αίσθηση.Σε κανέναν δεν μπορώ να το πώ
Είσαι καλά,τρώς καλά,χαμογελάς?Πάει μια εβδομάδα απο τότε που έφυγες και θέλω να σε δω όσο πιο σύντομα γίνεται,το ξερω ειναι δύσκολο αλλά ίσως να το προσπαθήσω να ξεφύγω αυρίο ή καλύτερα σήμερα,όσο πιο σύντομα τοσό το καλύτερο.
Είμαι σίγουρη οτί ποτέ δεν θα ακούσεις αυτο το μήνυμα,παντα το ξεχνάς ..αλλά δεν πειράζει αφου συντομα θα σε βρώ,η αλήθεια είναι οτι φοβάμαι να έρθω εκεί αλλά ξέρω πως δεν θα αφήσεις να γίνει τίποτε κακό ετσί?
Ξέρεις μόλις συναντηθούμε θέλω να να πάμε εκεί που πήγαμε την περασμένη ανοιξή,κοντά στην λίμνη,συγνωμη που δεν θυμάμαι το όνομα αλλα ξεχνάω εύκολα αυτές τις μέρες.Η μήτερα παραπονίεται , μου λεει οτι τώρα πρέπει να προσέχω τον εαυτό μου.
Α..τι έλεγα?Ναι ναι,θέλω να πάμε εκεί,λέω να φορέσω το ρόζ φόρεμα που είχαμε παρεί μαζί,να κάνω κάτι διαφορετικό,τελικά είχες δίκιο είχα όντως πολλά μαυρόρουχα στην ντουλάπα μου,αλλα το κατάλαβα μόλις τώρα.Για αυτό θα φορέσω κατί ανοιχτό.
Θα γίνω πολύ όμορφη,για να σου αρέσω,για να με έρωτευτείς για ακόμα δυο ζωές και παραπάνω.Χαχαχαχα ξέρω ήδη οτι μαγαπάς ,και συγνωμή που τα λέω αυτά αλλα είναι γιατί μου λείπεις πολύ.
Τα βραδια δεν μπορώ να κοιμηθώ,σκεφτομαί δίαφορα που έχουμε ζήσει,μία γελάω μια κλαίω.Μου έρχεται το πρόσωπο σου στο μυαλό ,και τα χείλη σου,νιώθω το χέρι σου στα μαλλιά μου,στα χείλη μου ,στο σωμά.Ξέρω οτι δεν πρέπει να τα λέω αυτά..το ξέρω.Μερικές φορές φοβάμαι ,θέλω να έιμαι μαζί σου ακόμη και αν ο ουρανός ντραπεί για μας και χωρήστει στα δύο.Ξέρω και πάλι όμως οτι θα είμαστε μαζί~
Θα σε δώ και θα σ αγκαλίασω και θα φιλήσω τα μάτια σου και θα περπατήσουμε χερί χερί όπως όταν ήμασταν μικρά.Θυμάσαι τότε που καθόμουν στην βρόχη για να κάνω παρέα στο γατακί,άυτό όμως φοβήθηκε και έφύγε και άρχισε να τρέχει και γώ το κυνήγαγα και σύ εμένα γιατί νόμιζες οτι παίζω.Νόμιζω τότε γνωρίστικαμε αν και έγω πιστεύω πως σε ήξερα πριν ακόμη γεννηθω.Είναι η μοίρα μας αυτή~Πάω να ετοιμάστω τώρα,για να μαι όσο πιο ωραία γίνεται,ανυπομονώ πολύ να σε δώ.Λίγο ακόμα και θα είμαστε μαζί.Γεία σου.Τα λέμε σύντομα.
Εκλεισα το κινήτο και πήγα να βάλω το φόρεμα μου,χτένισα τα μαλλία μου και έβαλα λίγο ρουζ στα μαγουλά μου.Υστερα έφτιαξα την τσάντα μου και πλέον ήμουν έτοιμη.Χαμογέλασα,επιτέλους ένιωθα ήρεμια,και ένα καρδιοχτύπι γιατί θα τον έβλεπα..δεν είχε περάσει καιρός αλλά έπρεπε να τον βρώ.



-Καημένο μητέρα πρώτα ο γίος και τώρα η κόρη,λένε οτι την βρήκε ξαπλωμένη στο κρεβάτι,κραταγε το κινητό στο χέρι,και ήταν ντυμένη με τα καλά της ρούχα,είχε βγάλει και τα μαύρα ρούχα,μια εβδομάδα μετα τον θάνατο του αδερφού της.
-Ηταν συνέχεια μαζί..Θελανε να αναπληρώσουν την χαμένη ώρα ήταν μωρά όταν τα χωρήσανε..
-Ξέρεις..οι φήμες λένε..
-Πάψε..είμαστε σε κήδεία,πως μπορούν να το πιστεύουν αυτό,τα αδέρφια να αγαπίουνται έτσι αύτο είναι άρρωστημένο..επιπλέον τα δίδυμα έχουν τον πιο δυνατό δεσμό απο όλους πόσο μαλλον αυτά που βρεθήκανε έπειτα..
-Συγνώμη..αλλά ξέρεις λένε οτι τα δίδύμα στην προηγούμενη ζωή ήταν εράστες αλλα ο έρωτας τους δεν ολοκληρώθηκε ποτέ..
-Μην τα πιστεύεις αυτά..ιστόριες που λέγαμε μικρά είναι και τίποτα αλλο..

No comments:

Post a Comment