Καταρρέω

Κάνεις όνειρα,ζεις μέσα από αυτά,νιώθεις γεμάτος,νιώθεις ασφάλεια και ξαφνικά γυρίζεις το κεφάλι σου και βλέπεις ότι ακροβατείς σε ένα παλιό σκοινί,παίρνεις μια βαθιά ανάσα και ελπίζεις ότι θα αντέξει.Κάνεις αργά και προσεκτικά βήματα ,προσπαθείς να ισορροπήσεις,από κάτω κλόουν ντυμένοι στα μαύρα χορεύουν,περιμένουν να πέσεις.Και πέφτεις,τότε οι χορεύτριες θα χορέψουν με τις φλόγες ενώ λίγο πιο κει βρίσκεται το σώμα σου.Είσαι ακόμα ζωντανός και βλέπεις τα πάντα γύρω σου.Ζεις χιλιάδες στιγμές μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου.Το ρολόι χτυπάει αργά και βασανίζεσαι από λέξεις -σκέψεις-τυχαία γράμματα που λένε όσα έπρεπε να πεις. Σκέφτεσαι όσα θες να πεις και τα δάκρυα σου κυλάνε,βάλσαμο στις πληγές σου γιατί είσαι ακόμα άνθρωπος.Μαζί με τις καλές αναμνήσεις έρχονται και οι κακές,σε κάνουν πιο αδύναμο, πιο χαμένο σε έναν λαβύρινθο που γνωρίζεις ότι δεν έχει έξοδο,τα πάντα καταρρέουν τόσο γρήγορα που δεν μπορείς να αντιληφθείς τι έχει μείνει όρθιο πια.
Πονάς,μετανιώνεις,θες να ζητήσεις συγνώμη,θέλεις να γυρίσεις τον χρόνο πίσω να τα αλλάξεις όλα.Η μπάντα του τσίρκου συνεχίζει να παίζει.Ο ταχυδακτυλουργός σε δένει σε έναν τροχό,γυρνάς γυρνάς,ο κόσμος γίνεται μια πολύχρωμη μάζα στα μάτια σου,είσαι ο διασκεδαστής τους ,διασκεδάζουν με τα δικά σου δάκρυα,τον δικό σου πόνο,τον δικό σου τρόμο.Ο τροχός συνεχίζει να γυρνάει και συ κουρασμένος προσπαθείς να κρατηθείς από κάπου.Θέλεις να την δεις για άλλη μια φορά,ακόμα και αν ήταν ένα ψέμα,την θέλεις εκεί δίπλα σου,να σου φιλήσει τα δακρυσμένα μάτια και να σε πάρει στα χέρια της.Θες ένα ακόμα ψέμα.Αυτό το ψέμα που είχε την δική της μορφή.Οι χορεύτριες χορεύουν στην μελωδία του δικού σου ψεύτικου ονείρου.Προτού κλείσεις τα μάτια,ψελλίζεις "Συγνώμη αλλά αγαπάω αυτό το ψέμα και θα συνεχίσω να το αγαπάω.Το ξέρω είναι αγάπη γιατί πονάει,αλλά δεν το μετανιώνω γιατί με σένα έζησα,έστω και ένα ψέμα."Κλείνεις τα μάτια και συνεχίζεις να βυθίζεσαι στον ήχο του γέλιου και της μουσικής του τσίρκου.Και όλοι γελάνε..τους διασκέδασες.