Wednesday, August 24, 2011

Χαρούμενα γενέθλια


Κλείνω το φως και πέφτω στο κρεβάτι μου,αύριο έχω δουλειές να κάνω.Και σήμερα είχα αλλα μου φαινόταν ακατόρθωτο να ανοίξω τα μάτια μου.Όσο δύσκολο είναι να τα κλείσω το βράδυ τόσο πιο δύσκολο να τα ανοίξω το πρωί.Το φως του ήλιου με νανουρίζει και συνάμα σκοτώνει τις σκιές που δεν με αφήνουν να κοιμηθώ.Καταραμένες και άτυχες σκιές που παίρνουν την μορφή του,κάθονται δίπλα μου και με κοιτάνε.Αν κλείσω τα μάτια μου τότε όλα ζωντανεύουν και στο μυαλό μου,φωτογραφίες που αρχίζουν να κινούνται.Η λύση είναι να ξαπλώνω μπρούμυτα με το κεφάλι στο μαξιλάρι,η ημέρα ξημερώνει και σιγά σιγά η κούραση μου γίνεται το υπνωτικό μου χάπι.Ένα εισιτήριο σε έναν ύπνο βαθύ.Ούτε όνειρα ούτε τίποτα.
Τα τηλέφωνα χτυπάνε αλλά σχεδόν ποτέ δεν τα σηκώνω.Ο κόσμος με εκνευρίζει,με εκνευρίζει να λέω καλημέρα και να απαντάω ότι είμαι καλά.
Ναι είμαι καλά.
Μεγαλώνω όσο μεγαλώνει και μια γλάστρα με πλαστικά φυτά,κακόγουστη που εξωτερικά είναι πάντα ίδια αλλά με τον καιρό θαμπώνει όλο και πιο πολύ,μαζεύει σκόνη και παρότι πλαστικό μαραζώνει , κουβαλάει μια μιζέρια πάνω της που στο τέλος την πετάνε.
Σήμερα έχω γενέθλια,το γιορτάζω με πέντε λεπτά τηλεόρασης και έναν καφέ που θα κάνει τον ύπνο μου ακόμη πιο δύσκολο. 19 χρόνια μα κάπου έχω χάσει κάποια.Ίσως να τα βρω στο κουτί με τις φωτογραφίες ίσως και να μην μπω καν στο κόπο.Μπαίνω για μπάνιο,η πιο έντονη στιγμή της ημέρας,βλέπεις άρχιζω πάντα το μπάνιο μου με πολύ ζεστό νερό και το τελειώνω με τέρμα παγωμένο.Ο σωματικός πόνος δεν είναι τίποτα στον ψυχικό.Το σώμα έχει πάψει να αντιδρά ,η ψυχή όμως; Πως σταματά να αντιδρά; Η επιστήμη δεν έχει προχωρήσει τόσο τελικά.
Τελειώνω το μπάνιο μου και είναι όλοι μαζεμένοι για να κόψουμε την τούρτα.Ολοι. Ναι όλοι όσοι δεν θα ήθελα να είναι αλλά πρέπει να συμβιβαστώ.Σβήνω 25 κεράκια και μετράω στα δάχτυλα μου πόσα χρόνια έχω χάσει.Φοράω το καλύτερο χαμόγελο μου και έτσι η μέρα περνάει το βράδυ έρχεται και η σκιά του είναι πάλι εκεί να με περιμένει, μερικές φορές γελάει ειρωνικά αλλά σήμερα δεν την ακούω. Κλείνω τα μάτια και ζωντανεύω τις στιγμές , ένα ακόμη δώρο στον εαυτό μου.
Υπενθυμίζω στον εαυτό μου αύριο να ξεσκονίσω την γλάστρα και να βρω το κουτί με τις φωτογραφίες.

No comments:

Post a Comment